Το Les Misérables είναι ένα θεαματικά ποπ μιούζικαλ, τουλάχιστον σε σχέση με το μυθιστόρημα. Αναμενόμενο, αφού ο Claude-Michel Schönberg αποφάσισε να ασχοληθεί με το είδος όταν είδε το Jesus Christ Superchrist.
Ανέβηκε το 1980 στο Παρίσι με τα χίλια ζόρια και κατέβηκε γρήγορα-γρήγορα. Ανέβηκε το 1985 στο Λονδίνο, και δεν έχει κατέβει ακόμα. Οι φρικαλέες κριτικές που πήρε δεν πτόησαν κανένα, και παραμένει τρελά δημοφιλές. Για την ακρίβεια, μόνο η Ποντικοπαγίδα παίζεται περισσότερα χρόνια σερί.
Βέβαια, οι κριτικές είχαν δίκιο. Το έργο είναι όντως σούπα ως επί το πλείστον. Και είναι -βέβαια- ποπ. Έχει γούστο όμως.
Κυκλοφορούν πολλές εκδοχές. Για audio προτείνεται το 10th Anniversary Concert (Original London Cast). Για θέαμα, αφού παράσταση δεν έχει μαγνητοσκοπηθεί ποτέ επισήμως, προτείνεται η συναυλία του In Concert - 25th Anniversary. Το μόνο πλήρες, στα αγγλικά τουλάχιστον, είναι το Complete Symphonic Recordings (Original London Cast πάλι). Και το Original French Concept Album έχει το ενδιαφέρον του.
1) Lovely Ladies / Fantine's Arrest (25th Anniversary)
2) The Confrontation (10th Anniversary)
3) Master of the House (25th Anniversary) : Οι Θερναδιέροι ως comic relief.
4) Do you hear the people sing? (10th anniversary)
5) La faute à Voltaire (original concept album)
[Όπως έλεγε και η Μαρία Ιορδανίδου (δίνοντας το παράδειγμα "Zut, merde, pas de raison / Saint Nicolas est un cochon"), οι γαλλικές καντσονέτες δε μεταφράζονται.]
No comments:
Post a Comment