Αυτό το πράγμα θα μας το φορέσουνε

Λέω, αν αναρωτιόσασταν "τι θα μας φορέσουν σήμερα;", να. ΑΥΤΟ θα μας φορέσουνε. Η μέρα της μαρμότας ξημέρωσε για άλλη μια φορά. Να πώς θα σώσουμε τη χώρα από τη συντέλεια του κόσμου: Πονάει κεφάλι; Κόβει χέρι, πόδι, σηκώτι, σπλήνα και στομάχι. Πάλι. Σα να μην πέρασε μια μέρα απ' το 2010. Λες και η προηγούμενη (καρμπόν) συνταγή πέτυχε, και κάπου στην αναμπουμπούλα δεν το προσέξαμε.

Και φτου ξανά μανά. Return of the Killer Klowns: Δανειακή Σύμβαση #2 + Μνημόνιο #2. Αλλά πρώτα, ανακεφαλαίωση:



Το 2010, πήραμε ένα θηριώδες δάνειο για να πληρώσουμε προηγούμενα δάνεια. Μας είπανε ότι μόνο έτσι θα αποφύγουμε την Καταστροφή της χρεωκοπίας. Βέβαια, όταν παίρνεις δανειοδάνειο, υπάρχουν ακριβώς τρία ενδεχόμενα:

1) ή είσαι σε θέση να το χρησιμοποιήσεις για παραγωγή πλούτου που θα υπερβαίνει την εξόφληση παλαιού και καινούργιου δανείου
2) ή ξέρεις ότι θα σου 'ρθουνε φράγκα από αλλού τώρα σύντομα, και μάλιστα αρκετά φράγκα ώστε να ξεπληρώσεις παλιά και νέα δάνεια, οπότε προλαβαίνεις
3) ή είσαι εντελώς μαλάκας, διότι αν δεν ισχύει κάτι απ' τα παραπάνω, απλώς καθυστερείς το μοιραίο και στην πορεία το κάνεις πολύ χειρότερο.

Μαντέψτε τι ισχύει στην περίπτωση της ελλάδας.

Το πρώτο ενδεχόμενο δεν παίζει, διότι μιλάμε για ένα δάνειο που έχει μοναδικό λόγο ύπαρξης να αποπληρώσει τα προηγούμενα. Όπως μπαίνει στη μία τσέπη από Τρόικα, έτσι βγαίνει απ' την άλλη προς Δανειστές, μόνο που στο μεταξύ φορτώνεσαι και τους τόκους. Μεγαλοφυές.

Το δεύτερο ενδεχόμενο δεν παίζει, διότι Μνημόνια. Όταν ο τρόπος που σου επιβάλλουν να "συμμαζέψεις τα οικονομικά σου" οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συρρικνωμένη οικονομία, και επιπλέον υποχρεούσαι να πουλήσεις (κοψοχρονιά) ό,τι επικερδές έχεις και δεν έχεις αντί να το εκμεταλλευτείς, ε τι σκατά περιμένεις; Έσοδα; Από πού; Μειωμένα έξοδα; Τα ξαναχάνεις απ' το ΑΕΠ που πέφτει ανεξέλεγκτα, πλην όμως εντελώς προβλέψιμα. Πανύβλακα.

Μένει το τρίτο και μακρύτερο ενδεχόμενο. Και άντε, πες, δεν τους έκοψε. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Όταν είσαι "ειδικός" στον τομέα σου, και όλα τα ακαδημαϊκά ιδρύματα του τομέα σου έχουν φάει το παραμύθι αμάσητο εδώ και χρόνια, και διδάσκουν και αναπαράγουν τα ίδια λάθη, λογικό είναι να τα επαναλάβεις κι εσύ. Και όταν δεν είσαι ειδικός, ψαρώνεις εύκολα. Ανθρώπινο κι αυτό.

Εδώ όμως δεν έχουμε θεωρία στο χαρτί, έχουμε γεγονότα. Αυτή η μαλακία ΔΕ ΔΟΥΛΕΥΕΙ. Το κούρεμα αποδείχθηκε αναπόφευκτο. (Και αυτή τη φορά, οι αλήτες μάς το παρουσίασαν ως κινησάρα που θα μας ΣΩΣΕΙ από την Καταστροφή, ενώ λίγο καιρό πριν το κούρεμα θα ΕΦΕΡΝΕ την Καταστροφή, και έπρεπε πάση θυσία να το αποφύγουμε, και δώσ' του κι άλλες περικοπές και φόροι. Και μετά απορούν που δεν τους εμπιστεύεται άνθρωπος.) Οι προβλέψεις καταρρίφθηκαν πανηγυρικά. Τα νούμερα διαψεύσθηκαν. Το όλο πλάνο πήγε κατά διαόλου.

Εν τω μεταξύ, τύποι που αδυνατούμε να κατηγορήσουμε για έλλειψη νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού φρονήματος (π.χ. απ' το ίδιο το ΔΝΤ, απ' τη Standard & Poor's κλπ), αρχίζουν να κάνουν δηλώσεις του τύπου "μόνο λιτότητα χωρίς ανάπτυξη δεν κάνει δουλειά" και "παρατεταμένη λιτότητα κάνει πιο πολύ κακό παρά καλό, διότι η ύφεσις και το ΑΕΠ και λοιπά" και "μα έτσι το χρέος μεγαλώνει". (Σώπα.)

Και αφού φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, τι κάνουν όλοι αυτοί, αρχές 2012; Το ίδιο ακριβώς που έκαναν το 2010, και αποδείχθηκε ότι δε δουλέυει. Παρόλο που πλέον ομολογούν και μοναχοί τους ότι δε δουλεύει. Πάρε κι άλλο δανειοδάνειο να 'χεις. Τι μπορεί να πάει στραβά;


Είναι σα να έχεις έναν άνθρωπο που φοράει μαύρα γυαλιά-ζόφος και δε βλέπει την τύφλα του, να παίρνει φόρα και να τρέχει-τρέχει-τρέχει καρφί προς ένα ντουβάρι. Κάθε ανεξάρτητος και μη τυφλός παρατηρητής καταλαβαίνει ότι έτσι όπως πάει θα κουτουλήσει, αλλά αυτός δε βλέπει. Και κουτουλάει. Σκάει στο ντουβάρι με πάταγο, σπάει το κεφάλι του, πέφτει κάτω, αίματα, κακό. Και τι κάνει; Σταματάει να το σκεφτεί; Βγάζει τα γυαλιά μπας και δει πού πατάει; Αλλάζει κατεύθυνση; Όχι. Ξαναπαίρνει φόρα και ξανατρέχει ΠΡΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΤΟΥΒΑΡΙ.

Είναι να τραβάς τα βυζιά σου...